Pokój hotelowy

Czerwona suknia, czarne szpilki.

Twój wzrok wędruje po moim ciele.

Złota whisky błyszczy w dwóch szklankach.

Dym papierosów oplata nas strugami.

Gwiazdy na niebie migoczą jak Twoje oczy.

Powietrze drży wiedząc co nastąpi.

Wzrokiem byłam na Tobie już chyba wszędzie.

Zapewne Ty też.

Czyż nie jest to fascynujące?

A ile jeszcze przed nami?

Ile chwil uniesień i przyspieszonych oddechów.

Mocnego bicia serc.

Krzyku i jęku.

Ile jeszcze mam czekać?

Wzrok już się znudził,

inne zmysły wołają Twoje imię. 

Wstań.

Weź mnie za rękę i prowadź.

Wprost do krainy Twoich zmysłów i snów.

W snach chcesz bym była diablicą,

na przekór Tobie zasnę obok- będę anielicą.

Straty

Traciłam oddech- nie raz i nie dwa,

w Twoich ramionach, aż przed oczami wirował cały świat.

Traciłam odech- nie raz i nie dwa,

aż zapomniałam gdzie i kim jestem.

Traciłam rozum- nie raz i nie dwa,

biegnąc za Tobą i czując zapach innej kobiety.

Traciłam rozum- mocno i odurzająco,

gdy znów wybaczałam czerwień jej ust.

Traciłam humor- nie raz i nie dwa,

gdy na moje KOCHAM odpowiadałeś ciszą.

Traciłam humor- nie raz i nie dwa,

gdy szukałam Ciebie, wiedząc dla kogo tracisz oddech.

Traciłam łzy- nie raz i nie dwa,

gdy widziałam Was oplecionych w miłosnym uścisku.

Traciłam łzy- długo i smętnie,

by móc Cię zatrzymać chociaż na jedną noc.

Traciłam honor- nie raz i nie dwa,

gdy mówiłam "kocham" do szklanki wypełnionej wódką.

Traciłam honor- mocno i namiętnie,

gdy jako już niejedyna kochałam się z Tobą grzesznie.

Straciłam lata, nie rok i nie dwa

wzdychając do Twoich cieni w moim domu.

Straciłam lata- beznadziejnie.

A Ciebie z siebie straciłam tak szybko.

Bluszcz

Jestem słodka niczym laska wanilii,

warto dla mnie stracić choćby pół chwili.

Warto tracić oddech by wzdychać do mnie.

Tracić energię by móc gonić mnie.

Może coś to da? A może nie da nic?

Warto spróbować szczęścia dziś.

Jeżeli złapiesz mnie w swoje dłonie,

będę słodka jak budyń,

ale doprawię Cię na ostro z chili.

Nie trać nocy na sen,

Goń mnie.

Jak cień po ulicach.

Goń jak mnie jak wiatr goni płatki róż.

Gdy uda Ci się mnie dogonić,

będę jak bluszcz oplatać Cię.

Ciasno ciałem, tak zdradziecko.

Poznaj moją miłość-

zgiń spełniony i szczęśliwy.

Języki

Biegnę, co tchu.

Tchu mi brak- biegnę.

Upadam i wstaję.

Lecę w otchłań i czuję...

Ból...sól... piecze...

Spadam niżej.

Jakby niebo oddala się ode mnie.

Bliżej już jestem padołu.

Lecę...

Ciepło czuję...ciepło...

Gorąco... gorąco i parzy mnie...

Daj mi skrzydła!

Wzlecieć muszę...

Spalę się.

Ogień, języki ognia...

Niczym pejcz...

Czuję na plecach... krwawię...

Krew spływa w dół...

Wiszę...

Zawisłam w latach, w przestrzeni...

Krew kapie, słyszę ją... kap, kap...

Lepka, słodka, ostra...

Czuję na plecach języki- nie- ognia...

Jak tną moją skórę...

Rozszarpują... języki

Języki... taką moją moc.

Zawisłam.

Krwawię.

I tak na wieki.

Znaczenie słów...

Czym byłby świat bez słów? 

Ile warte były by nasze spojrzenia, uśmiechy, objęcia? 

Ile byłby wart poranek gdybym nie mogła powiedzieć chociażby do siebie, że słońce jest piękne, a niebo czystsze niż diamenty? 

Słowa- te wypowiedziane i te które uwięzły w gardle i nigdy nie zostały powiedziane. 

Słowa to słowa... jedne rzucone na wiatr płyną i wpadają w miliony uszu pomimo, że nie były dla nich przeznaczone... drugie wypowiedziane ostatnim tchnieniem w samotności, przeznaczone dla kogoś bliskiego mogły nigdy tam nie dotrzeć... 

Słowa coś pięknego, słowa które napawają nas nadzieją i radością. Te które powodują, że czujemy się ważni dla kogoś, czujemy się bliscy, czujemy się piękni...

Słowa, które odbijają się w głowie echem przez lata, te które zraniły nas mocniej niż najostrzejszy nóż...

To wszystko słowa. Wypowiedziane mogą ulecieć daleko, więcej nie wrócić. Mogą zostać pochłonięte przez morze, wciągnięte przez otchłań samotności, pożarte przez śmierć... 

Zapisane mogą pozostać na zawsze...

-Paulette